From Nothing To Something

 FINAL DRAFT

 Madalas siguro hindi natin alam kung ano ang gagawin kapag nakakasalamuha tayo ng isang estranghero. Halimbawa kung makikipagkamay tayo sa isang estranghero, hindi natin alam kung iaabot din ba niya ang kanyang kamay para makipagkamay sa atin. Hindi tayo sigurado sa ating mga ginagawa, kapag may pagdududa sa ating mga kilos kapag nakikipagsalamuha tanging pagkailang ang namamayani sa pagitan natin at sa taong unang beses pa lang nating makilala.

 Hindi na maaalis sa atin ang makakilala ng ibang tao. Bahagi na ito ng ating buhay dahil tayo ay sadyang isang “social being”. Kalakip na nito ang pagharap sa iba’t-ibang klase ng tao. Lahat naman ng ating mga kakilala o mga kaibigan ngayon ay nagsimula bilang estrangehero. Hindi naman kaagad noong unang magkita kayo ng iyong mga kaibigan ngayon ay kilalang kilala niyo na ang isa’t-isa. Maging ang ating mga magulang ay nagsimula bilang estranghero bago pa man sila naging mag-asawa. Ang unang pagkikpagkita sa isang tao ay sadyang isang malaking hamon dahil wala kang kahit anong impormasyon tungkol sa kanya, kaya ang resulta ay nagkakaroon ng “uncertainty” o nagkakaroon ng ilangan sa isa’t-isa.

Isang teorya ang nagpapaliwanag na ang mga taong unang beses pa lang nagkita o nag-usap ay gumagawa ng mga paraan para mabawasan ang “uncertainty’ o ilangan sa isa’t-isa . Ito ang “Uncertainty Reduction Theory” nina  Charles Berger at Richard Calabrese na nabuo noong 1975. Ayon sa kanila ang kanilang teoryang ay binuo para maipaliwanag kung paano binabawasan o binibigyang solusyon ang “uncertainty’ o ilangan sa pagitan ng mga taong unang beses pa lang nagkita at nag-usap. Sinasabi sa teoryang ito na ang paraan para bawasan ang ilangan sa ibang tao ay ang pagkuha ng mga impormasyon patungkol sa kanila. Sa ganitong paraan pwede tayong magkaroon ng ideya sa pag-uugali ng taong kausap natin.(Uncertainty Reduction Theory, 2013)

Ayon sa Uncertainty Reducation Theory, may tatlong paraan o “communication strategies” para makakuha ng impormasyon patungkol sa ibang tao. Ito’y mga paraan para mabawasan ang lebel ng “uncentainty” o ilangan sa ibang tao. (Uncertainty Reduction Theory, 2013)

            Una na diyan ang “Passive Observation” kung saan inoobserbahan natin ang isang tao para makakuha ng impormasyon. Halimbawa ang pagmasid sa isang tao sa loob ng classroom, cafeteria o sa kahit anong lugar ng hindi napapansin. (Uncertainty Reduction Theory, 2013)

    Pangalawa ang “Active information” kung saan magtatanong tayo ng maga impormasyon sa mga taong nakapaligid sa taong gusto nating makilala. Sa paraang ito makakuha tayo ng mga impormasyon nang hindi direktang nakikipag-usap sa taong interesado tayong makilala. (Uncertainty Reduction Theory, 2013)

      Pangatlo ay ang “Direct Interaction” kung saan direkta tayong nakikipag-usap sa taong gusto nating makilala para mabawasan ang lebel ng “uncertainty” o ilang sa isa’t-isa. (Uncertainty Reduction Theory, 2013)

Bilang halimbawa sa teoryang ito nang ako ay magtrabaho sa isang fast food chain, Lubos ang pagkailang ko sa mga katrabaho ko. Sabay kaming kumakain pag breaktime pero hindi kami nag-uusap ng kahit ano. Ito iyong tipong “awkward moment” dahil magkatabi kayo pero hindi kayo nag-uusap. Dumaan ang ilang araw at nasanay na ako sa aking trabaho kasabay nito nasusubukan ko ng makipag-usap sa mga kasama ko hanggang sa maging magkakaibigan kami. Hanggang sa kahit hindi na ako nagtatrabaho doon ay magkakaibigan pa din kami. Sa aking naging siwasyon ginamit ko ang paraan na “Direct Interaction” kung saan direkta kong kinausap sila hanggang sa mabawasan at tuluyang mawala ang ilangan sa pagitan ko at sa mga katrabaho ko.

           Lubusan akong naniniwala sa teoryang binuo nina  Charles Berger at Richard Calabrese ang “Uncertainty Reduction Theory” dahil bawat nakasaad dito ay totoong nangyayri kapag tayo ay nakakakilala o nakakasalamuha ng ibang taong sa unang pagkakataon. Masasabi kong nagamit ko ang teorya para maging malapit sa aking mga naging katrabaho sa fast food chain. Noong una hindi kami magkakakilala hanggang sa lubusang nawala ang ilangan at naging “close friends” kami sa isa’t-isa

          

            Ang aking tindig sa teoryang ito ay may basehan at lubusang pinag-aralan ang iba’t-ibang sitwasyon patungkol dito. Lahat naman tayo siguro ay nakipagkilala na isang taong hindi natin lubusang kilala”.. Lahat naman ng mga sitwasyon na nakasaad sa “Uncertainty Reduction Theory” ay pawang nangyayari sa tuwing meron tayong makikilala sa unang pagkakataon.

Naniniwala ako na ang mga taong una pa lang nagkita at nag-usap ay gumagawa ng paraan para mabawasan o maalis ang pagkailang sa taong kausap nila. Sa oras na tayo ay nakikipag-usap sa isang estanghero ay humahanap tayo ng impormasyon patungkol sa mga taong gusto nating makilala pa ng lubusan dahil kapag ang kausap natin ay hindi natin kilala mataas ang lebel ng pagkailang sa taong ito.

            Sa huli meron tayong kanya-kanyang paraan para makipagkilala o makilala ang ibang tao.at may prosesong pinagdadaanan ang pakikipagkilala na malamang pinagdaanan mo at ng iyong mga kaibigan. Dahil kung dati ay hindi kayo magkakakilala ngayon ay “best of friends”. Para sa akin ako ay naniniwala sa “Uncertainty Reduction Theory’ dahil may sapat itong basehan at dumaan ito sa mahabang pag-aaral at pagsisiyasat.

Sources:

http://oregonstate.edu/instruct/theory/ur.html  (Date retrieved December 27, 2013)

http://wps.ablongman.com/ab_doyle_communbound_1/13/3462/886322.cw/index.html (Date retrieved December 27, 2013)

From Nothing To Something

         Bahagi na ng bawat tao ang pakikisalamuha sa iba. Hindi ito maiiwasan dahil ang tao ay sadyang isang “social being”. Kaya kalakip nito ang pagharap sa iba’t-ibang klase ng tao. Lahat naman ng ating mga kakilala o mga kaibigan ngayon ay nagsimula bilang isang estranghero sa atin. Hindi naman kaagad noong nagkita kayo ay kilalang kilala niyo na ang isa’t-isa. Ang unang pagkikpagkita sa isang tao ay sadyang isang malaking hamon dahil wala kang kahit anong impormasyon tungkol sa kanya, kaya ang resulta ay nagkakaroon ng “uncertainty” o nagkakaroon ng ilangan sa pagitan niyong dalawa. Isang halimbawa diyan kapag ang iyong kaibigan ay may ipinakilalang kaibigan niya sa iyo, nagkakaroon ng ilangan sa pagitan ninyong dalawa.

Isang teorya ang nagpapaliwanag na ang mga taong unang beses pa lang nagkita o nag-usap ay gumagawa ng mga paraan para mabawasan ang “uncertainty’ o ilangan sa isa’t-isa . Ito ang “Uncertainty Reduction Theory” nina  Charles Berger and Richard Calabrese na nabuo noong 1975. Ayon sa kanila ang kanilang teoryang ay binuo para maipaliwanag kung paano binabawasan o binibigyang solusyon ang “uncertainty’ o ilangan sa pagitan ng mga taong unang beses pa lang nagkita at nag-usap. Sinasabi sa teoryang ito na ang paraan para bawasan ang ilangan sa ibang tao ay ang pagkuha ng mga impormasyon patungkol sa kanila. Sa ganitong paraan pwede tayong magkaroon ng ideya sa pag-uugali ng taong kausap natin.

Ayon sa Uncertainty Reducation Theory, may tatlong paraan o “communication strategies” para makakuha ng impormasyon patungkol sa ibang tao. Ito’y mga paraan para mabawasan ang lebel ng “uncentainty” o ilangan sa ibang tao.

            Una na diyan ang “Passive Observation” kung saan inoobserbahan natin ang isang tao para makakuha ng impormasyon. Halimbawa ang pagmasid sa isang tao sa loob ng classroom, cafeteria o sa kahit anong lugar ng hindi napapansin.

            Pangalawa ang “Active information” kung saan magtatanong tayo ng maga impormasyon sa mga taong nakapaligid sa taong gusto nating makilala. Sa paraang ito makakuha tayo ng mga impormasyon nang hindi direktang nakikipag-usap sa taong interesado tayong makilala.

            Pangatlo ay ang “Direct Interaction” kung saan direkta tayong nakikipag-usap sa taong gusto nating makilala para mabawasan ang lebel ng “uncertainty” o ilang sa isa’t-isa.

            Bilang karagdagan tungkol sa “Uncertainty Reduction Theory” hinati nina Berger at Calabrese ang unang pagkikita o “initial interaction’ sa pagitan ng mga taong unang beses pa lang nagkita at nag-usap. Mas kilala ito sa tawag na “Stages of Relational Development”

            “The Entry Stage” ang una, kung saan ang laman madalas ng usapan sa unang pagkikita ay puro “demographic” o “transactional”. Halimabawa anong pangalan, edad, trabaho at iba pa.

            Pangalawa ay ang “The Personal Stage” kumpara sa nauna mas malalim na ang ugnayan sa antas na ito napag-uusapan na ang kani-kanilang mga ugali at mga paniniwala.

            “The Exit Stage” naman ang panghuli kung saan ang dating estranghero sa isa’t-isa ay magdedesisyon kung ipagpapatuloy pa o hindi na ang nasimulang ugnayan.

            Para sa akin ako ay naniniwala sa teoryang ito dahil lahat naman tayo siguro ay nakipagkilala na isang taong hindi natin lubusang kilala o “total strangers”. Lahat naman ng mga sitwasyon na nakasaad sa “Uncertainty Reduction Theory” ay pawang nangyayari sa tuwing meron tayong makikilala sa unang pagkakataon. Naniniwala ako na ang mga taong una pa lang nagkita at nag-usap ay gumagawa ng paraan para mabawasan o maalis ang “uncertainty” o pagkailang sa taong kausap nila. Sa oras na tayo ay nakikipag-usap sa isang estanghero ay humahanap tayo ng impormasyon patungkol sa mga taong gusto nating makilala pa ng lubusan dahil kapag ang kausap natin ay hindi natin kilala mataas ang lebel ng “uncertainty” o ilang sa taong ito. Hindi natin alam kung paano tayo kikilos o magre-react sa taong kausap natin.

            Sa huli meron tayong kanya-kanyang paraan para makipagkilala o makilala ang ibang tao.at may prosesong pinagdadaanan ang pakikipagkilala na malamang pinagdaanan mo at ng iyong mga kaibigan dahil noong una estranghero kayo sa isa’t-isa pero ngayon “best of friends” na kayo. Para sa akin ako ay naniniwala sa “Uncertainty Reduction Theory’ dahil may sapat itong basehan at dumaan ito sa mahabang pag-aaral at pagsisiyasat.

Race The Sun: Giving Up Is Not An Option

Good morning!!!!!! First time kong magsulat ng sarili kong blog. Honestly wala akong ideya kung paano sinisimulan ito. Matapos kong magising mula sa mahabang tulog maraming naglalaro sa aking isipan kung anong isusulat ko. Aking inobserbahan ang ibang blog at napansin kong na kahit anong topic ay pwede, "anything under the sun" ika nga nila.

I just want to share yung napanood kong movie kahapon, gusto ko yung tema ng buong pelikula. "Try and try until you succeed" siguro masasabing gasgas na pero "it make sense" sa lahat ng pagkakataon, being persistent kahit na parang "you and me against the world" ang sitwasyon tuloy pa din hindi sumusuko dahil ang goal ay matapos.

"Race the Sun" ang title ng movie. Pinagbibidahan ni Storm ng X-men walang iba kung hindi si Halle Berry. Ang kuwento ay tungkol sa mga high school students sa isang lugar sa Hawaii. Si Halle ay isang bagong teacher sa kanilang school dahil ang kanilang dating teacher ay nagresign. Science ang kanyang subject na ituturo kahit na English ang kanyang natapos. Ang mga estudyante niya ay sobrang pasaway. May kanya-kanyang agenda pagnagkaklase. Meron kanya-kanyang ginagawa tulad ng pag-i-sketch, pagne-nail polish, maingay na nakikipagkwentuhan sa katabi at ang matindi pa diyan hindi siya masyadong ginagalangng mga ito. Ngunit nagbago ang lahat dahil yung pasaway na grupo sa kanyang klase ay wala pang proposal sa kanilang Science project  kaya nirequire sila ni Halle na pumunta sa isang Science Fair para makakuha ng idea sa kanilang project. Matapos maglibot-libot ang isa sa kanyang mga estudyante na si Daniel ay naging intersado sa isang solar panel car na nakita niya sa fair. Hinawakan niya ito at pinagalitan siya ng isang lalaki. Humingi si Daniel ng sorry ngunit sabi ng kanyang kaklase ay hindi dapat siya humingi ng sorry. Nagkainitan at nauwi sa gulo dahil minaliit sila at sinabihang mga bobo daw sila.

Kaya ng sumunod na araw ay pinuntahan nila si Halle sa bahay nito at nagbigay ng isang sketch para sa kanilang project proposal, isang solar panel car. Noong una ay ayaw ni Halle pumayag kasi hindi ganun kadali gumawa ng isang solar panel car, dahil kailangan gumugol ng panahon at para na rin itong isang tunay na sa sasakyan ngunit hindi nagtagal napapayag din siya ng mga bata.. Sinimulan na nilang buuin ang kanilang sasakyan na papatakbuhin ng mga solar panel. Pinaliwanag ni Halle kung paano gumagana ang isang solar panel car. Dumaan ang ilang lingo,  papalapit ng papalapit  ang karera ngunit dahil sa hindi naging maganda ang  naging resulta ay unti-unti silang sumuko pero si Daniel ay nakaisip ng isang ideya. Ang kanilang solar panel car ay magiging ipis ang pinakakonsepto. Matapos nito unti-unti silang nabigyan ng motibasyon na ipagpatuloy ang pagsali sa karera. Kahit mahirap hindi sila sumuko nanatili silang matatag. Nagbunga ang kanilang paghihirap nanalo sila at sila ang ipapadala sa Australia para kumatawan sa kanilang lugar. Hindi sila makapaniwala na lalaban sila sa ibang mga bansa.

Ang karera sa Australia, ay tumagal ng ilang araw, samut-saring problema ang kanilang kinaharap hinamon ang kanilang katatagan at kagustuhang matapos ang karera. Dahil sa pagod at init na rin ng panahon isa-isa silang nagkasakit at nanghina. Ngunit kahit parang imposible na matapos ang karera hindi sila sumuko kahit na nasira na ang kanilang solar panel car matapos magliyab ito, hindi sila pinanghinaan ng loob at ginawa ang lahat binigay ang best at naniwalang kaya nilang tapusin ang karera. Teamwork means team effort sila lahat ay hindi sumuko kaya napagtagumpayan nila ang hamon kahit na ilang beses nasiraan. Hindi sila nasiraan ng pag-asa. Basta ibinigay mo ang iyong best wala kang dapat pagsisihan manalo man o matalo ika nga nila.

Realization after watching the movie, na try and try until you succeed ay totoo. Maaring ngayon ay hindi mo nakuha ang iyong goal hindi ibig sabihin suko ka na. Sabi nga ng pamosong kasabihan subok lang ng subok hanggang sa mapagtagumpayan basta you give your very best in everything you do sa simula pa lang panalo ka na. Sobrang nakakainspire lang yung movie dahil itong mga philosophies na ito ay maaapply sa ibat-ibang bagay. Basta you have the will and the goal to succeed sabi nga ni Nelson Mandela "Action with Vision". Kaya guys try niyo panuorin!!!!!!!!!!!!!!!!!!

The whole movie is based on a true story and hindi siya as extravagant compare to other movies pero may sinasabi even if you are underdog you can be at the top. As what the saying goes "Try and try until you succeed". Kaya nga ako I give my very best in everything I do lalo na ay panahon na ng thesis alam ko marami akong pagdadaanan na hirap kasama ng mga thesis groupmates ko pero kakayanin naming, hindi ako matitinag. Especially pagdating ko sa real world after graduation where the real batlle begins, try and try with all the oppurtunities na dadarating. Syempre lalo na sa pagharap sa hamon ng buhay araw-araw "giving up is not an option"  Cross fingers lang sa lahat ng mangyayari sabi nga sa Philippians 4:13 "We can do all things through Christ who strengthens us". Kaya go lang go sabi ng kanta ni Jason Mraz "I won't give up ".

Yehey!!!!!!!!!!!  At yun nga ang aking kauna-unahang blog until next time rockyROD  is now signing off.